به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان خراسان شمالی، محمد قاسمیپور در نشست نقد و بررسی کتاب «عشق هرگز نمیمیرد» نوشته مونا اسکندری که در سالن اجتماعات سوره حوزه هنری استان برگزار شد، اظهار داشت: در بحث ادبیات پایداری، انتخاب موضوع یا سوژهیابی از اهمیت بالایی برخوردار است پرسشهایی مثل از کجا سوژه مناسب پیدا کنم؟ چه موضوعاتی میتواند کارکردهای اجتماعی، فرهنگی، بیشتری داشته باشد؟ در این بحث اهمیت دارد.
وی با بیان اینکه انتخاب سوژه در زمینههای هنری و ادبی حرف اول را میزند، افزود: در زمینه ادبیات پایداری کسی که میخواهد در این مسیر گام بردارد باید در درجه اول برای سوژه خودش حرمت و ارزش قائل باشد؛ زیرا که موضوع در ادبیات پایداری حول محور کسانی است که از گرانترین و ارزشمندترین نعمت خدادادی ارزش یعنی جانشان گذشتهاند.
این منتقد ادبی ادامه داد: در ادبیات پایداری در مسیری گام برمیداریم که زاییده خیال هنرمند یا افسانه نیست، به همین دلیل اعتقاد بنده این است که این کار باید با یک اعتقاد و پاکاندیشی همراه باشد.
قاسمی پور اضافه کرد: سوژهیابی در این زمینه کار سادهای نیست و باید حتما در سوژهیابی با صبر و تامل پیش رفت و با سوژهای که انتخاب میشود رابطهای نزدیک و همزاد پندارانه برقرار کنید.
وی بر ضرورت ایجاد تناسب و همخوانی بین شخص و سوژه انتخاب شده تاکید کرد و افزود: زمانی که میخواهیم به سراغ مصاحبه با جانبازان و آزادگان برویم باید بر این موضوع توجه کنیم که این عزیزان برای ما سوژه به معنای غربی کلمه نیستند بلکه موضوعی هستند که برای ما میتواند رزق و روزی و راهنمایی برای طی مسیر بهتر باشد.
او به فرمایشات مقام معظم رهبری در این خصوص اشاره کرد و گفت: طبق فرمایش مقام معظم رهبری(مدظله العالی) قدم برداشتن در مسیر پرداختن به فعالیتهای عظیم این شهداء و جانبازان و معرفی آنها اجری معادل کار این عزیزان دارد.
قاسمیپور در ادامه به کتاب«عشق هرگز نمیمیرد» اشاره کرد و گفت: یکی از دلایل که کتاب فوق برای این محفل انتخاب شده این است که تناسب و همخوانی راوی و نویسنده بسیار عالی است.
این استاد تاریخ شفاهی بیان کرد: خلوص راوی و نویسنده و رابطه صمیمانه این دو، کار مثالزدنی است، با وجود آسیبی که در حوزه ادبیات پایداری شاهد هستیم علاقهمندیم که کار نو قلمان و کسانی که به تازگی این مسیر را آغاز کردهاند نزدیک به استانداردهای جهانی باشد که در این کتاب این موضوع اتفاق افتاده است.
وی در پایان بر حفظ اصالت زبان، بیان و لحن راوی تاکید کرد و افزود: در روایت نگاری مستند روح واقعیت و حقیقت موجود بوده و این گونه روایت از داستان و هرچه تخیل، به دور است.