هنرمند برجسته خراسان شمالی با اشاره به شاخصههای هنرمند انقلابی در نگرش شهید آوینی، گفت: شهید آوینی به شاعر نگاه عارفانه دارد و او را سالک راه حق میداند، شاعری که اندیشههای بزرگ و قدسی برای خود قائل بوده و در زندگی اجتماعی خود هم متعهدانه برخورد میکند.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری خراسان شمالی، اباصلت رضوانی، شاعر برجسته استان با گرامیداشت هفته هنر انقلاب اسلامی، به تبیین شاخصههای هنر متعهد و تفاوت آن با نظریه «هنر برای هنر» پرداخت و گفت: مکتب اسلام با اندیشه هنر برای هنر مخالفت دارد؛ چراکه در آیین اسلام اثر هنری نمیتواند بیهوده خلق شود.
وی با بیان اینکه بر اساس نگرش ما هنرمند باید متعهد باشد؛ اما برخی اندیشمندان غربی گفتهاند تعهد در مورد شاعران حرف احمقانهای است، ادامه داد: در حوزه ادبیات فارسی اگر با این بینش نگاه کنیم کل تاریخ ادبیات فارسی ما زیر سؤال میرود؛ زیرا سراسر ادبیات فارسی تعهد در موضوعات مختلفی ازجمله تعهد در حوزه دین، میهنپرستی و ... است.
رضوانی افزود: اگر چنین دیدگاهی را بپذیریم باید بگوییم همه شاعران بزرگ ما به دلیل اینکه تعهد داشتهاند حماقت کردهاند در حالی که چنین چیزی مردود است.
وی خاطرنشان کرد: بر این اساس نباید هنر برای هنر بوده و خلق اثر هنری صرفاً برای زیبایی باشد هرچند زیبایی هم امر نسبی است.
رضوانی تصریح کرد: ویکتور هوگو پایه و اساس هنر برای هنر را مطرح کرد؛ اما بعداً خود وی از این موضوع عدول کرد و در آثار خود برای هنرمند وظیفه اجتماعی قائل شد.
وی اظهار کرد: اگر ما بحث هنر برای هنر را بپذیریم دچار مشکلات فراوانی میشویم ازجمله خلع سلاح هنر؛ زیرا با پذیریش این موضوع که شعر فقط میخواهد زیبایی خلق کند عملاً شعر و شاعران را خلع سلاح کردهایم و خیال اربابان زر و زور و تزویر راحت میشود؛ چراکه عملاً هنرمند بیسلاح شده و نمیتواند کارکردی داشته باشد.
رضوانی با اشاره به نگرش شهید آوینی به هنر و هنرمند متعهد، اضافه کرد: شهید آوینی به شاعر نگاه عارفانه دارد و او را سالک راه حق میداند که میخواهد به حضرت حق وصل شود، شاعری که اندیشههای بزرگ و قدسی برای خود قائل شده است در زندگی اجتماعی خود هم متعهدانه برخورد میکند.
این شاعر برجسته خراسان شمالی گفت: شاعر صرفاً تنها برای رسیدن به مقام وصل تلاش نمیکند که شعرهای عرفانی بگوید؛ بلکه در زندگی اجتماعی هم دارای تعهد است؛ زیرا صرف تلاش برای رسیدن به مقام وصل و سرودن اشعار عرفانی بدون توجه به مسائل اجتماعی با آموزههای دینی منافات دارد.